Η επίγευση του συλλαλητηρίου.


Είναι βαθιά υποκριτικό να θεωρείς ως υπέρτατο πατριωτικό σου καθήκον τη συμμετοχή σου σε ένα συλλαλητήριο ενάντια στη χρήση μιας λέξης (Μακεδονία) στην ονομασία ενός γειτονικού σου κράτους, όταν την ίδια στιγμή σφυρίζεις αδιάφορα στην βαθιά υποτίμηση της ίδιας σου της ζωής, εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας μέσω του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, στις παραχωρήσεις εδαφών, δικαιωμάτων, ακόμα και της διακυβέρνησης στους ξένους δανειστές (κατακτητές)!
Η συνεύρεση συμπόρευση συνδιαδήλωση στον ίδιο χώρο, με φασίστες, νεοναζιστές, μαχαιροβγάλτες και πολιτικούς τραμπούκους, κάτω από την ίδια ομπρέλα, αυτή του έθνους και της πατρίδας, ανθρώπων που πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας και του … πατριωτισμού,  θεωρώ ότι είναι βαθιά αφελείς και γελασμένοι!  

Σε μια “σούπα πατριωτισμού" αυτό που τελικά μένει στην επίγευση, δεν είναι το απαλό και περήφανο ανέμισμα της γαλανόλευκης,  αλλά  ο ναζιστικός χαιρετισμός πάνω στην εξέδρα του ΑμεΑ δίπλα στον Μίκη!