Νέος ηγεμονισμός στο περιθώριο μιας "νέας" αντίθεσης!



Πέρα από αυτό καθ’ αυτό το ζήτημα της ονομασίας της FYROM που κατά καιρούς απασχολεί τους λαούς των γειτονικών κρατών αναζωπυρώνοντας τα εθνικιστικά και αλυτρωτικά αισθήματα τους, (φυσικά με βάση τους σχεδιασμούς των υπερατλαντικών μας "συμμάχων"), έχω την εντύπωση, με τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, ότι βρισκόμαστε μπροστά στη χάραξη μια νέας στρατηγικής που ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του καταστρώνουν, στην οποία ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να παίξει ηγεμονικό ρόλο.

Φτάνοντας στο τέλος της η πρωθυπουργική του θητεία, “τελειώνει” και η κυρίαρχη το προηγούμενο διάστημα στρατηγική του, να ηγεμονεύσει στο αντιμνημονιακό μέτωπο έναντι των μνημονιακών δυνάμεων σαν “Αριστερά” για να δώσει τη μάχη κατά των μνημονίων … κάτι που εν πολλής του “βγήκε”, εξαπατώντας και κοροϊδεύοντας βέβαια τον κόσμο που τον πίστεψε.

Πηγαίνοντας λοιπόν για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, θα πρέπει να στηθεί μια νέα αφήγηση που να τον διαφοροποιεί από τους άλλους ανταγωνιστές διαχειριστές του πολιτικού συστήματος, με τους οποίους βέβαια στη πραγματικότητα δεν έχει πλέον καμία κύρια πολιτική διαφορά. Αναζητώντας αυτή τη διαφορά, η νέα αντίθεση στην οποία κρίνουν ότι μπορεί να τρέξει το επόμενο διάστημα και να του δώσει έναν τέτοιο ρόλο, είναι αυτή, μεταξύ εκείνων που θέλουν λύση του Μακεδονικού με την χρήση σύνθετης ονομασίας που να περιλαμβάνει και τη λέξη Μακεδονία, και εκείνων που κατηγορηματικά απορρίπτουν κάθε αναφορά της λέξης Μακεδονία στην ονομασία του γειτονικού Κράτους και πάγωμα κάθε εξέλιξης.


Η αντίθεση αυτή είναι υπαρκτή και απασχολεί εκ των πραγμάτων πολύ μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες ανεξαρτήτως ιδεολογικής η πολιτικής ταυτότητας, ενώ μπορεί να παίξει και σημαντικό ρόλο στη δημιουργία πολιτικών εξελίξεων επηρεάζοντας μια σειρά από άλλες παραμέτρους της πολιτικής σκηνής.